Çok Gizli Günce

Hevesle açtı. Birinci sayfada mürekkeple yazılmış ve bulaşmış “T. M. Riddle" adı zar zor okunuyordu.

İhtiyatla yaklaşıp Harry’nin omzundan bakan Ron, "Hey, bir dakika," dedi. "Ben bu adı biliyorum... T. M. Riddle elli yıl önce okula yaptığı özel hizmetler için ödül aldı."

Harry şaşkınlıkla, "Nereden biliyorsun?" diye sordu.

"Çünkü cezadayken Flich bana onun şildini elli kez parlattırdı da, onun için biliyorum," dedi Ron, küskün küskün. "Üzerine sümüklüböcek çıkardığım ödül oydu. Eğer sen de bir ismin üzerinden bir saat sümük silmiş olsan, sen de hatırlardın."

Harry ıslak sayfalan birbirinden ayırdı. Tamamen boştular. Hiçbirinde en ufak bir yazı izi yoktu, hatta "Mabel Teyze'nin doğum günü" ya da "üç buçukta dişçi" gibi notlar bile.Hayal kırıldığına uğrayarak, "Hiç yazmamış," dedi.Ron merakla, "Acaba niye birisi onu tuvalete attı?" diye sordu.Harry kitabın arka kapağını çevirince, Vauxhall Yolu, Londra'daki bir gazete bayiinin basılı adını gördü.Düşünceli düşünceli, "Muggle anu babadan doğmuş olmalı," dedi, "Vauxhall Yolu'ndar. günce satın almış olduğuna göre..."Ron, "Eh, sana pek faydası yok," dedi. Sesini alçalttı. "Myrtle'ın burnundan geçirebilirsen, elli puan."

Ama Harry günceyi cebine koydu.Hermione hastane kanadını bıyıklan dökülmüş, kuyruksuz ve tüysüz olarak, şubat başında terk etti. Gryffindor Kulesi'ne döndüğü ilk akşam Harry ona T. M. Riddle'ın güncesini göstererek, nasıl bulduklarını anlattı.Hermione coşkuyla, "Ah, gizli güçleri olabilir," dedi. Günceyi eline alıp yakından baktı.Ron,  "Eğer varsa, doğrusu iyi saklıyor," dedi."Belki de utangaçtır. Niye atmadığını bilmiyorum, Harry."

"Keşke başkasının onu niye atmak istediğini bilseydim. Ayrıca, Riddle'ın nasıl olup da Hogwarts'a özel hizmetleri nedeniyle ödül aldığını da bilmek isterdim." "Her şey olabilir," dedi Ron. "Belki otuz tane S.B.D. almıştır ya da bir hocayı dev mürekkep balığından kurtarmıştır. Belki Myrtie'ı o öldürdü, ki bu da herkese iyilik sayılır..."Ama Harry, Hermione'nin dikkatli bakışlarından, onun da kendisiyle aynı şeyi düşündüğünü anlamıştı. "Ne?" dedi Ron, bir birine, bir ötekine bakarak. "Eh, Sırlar Odası elli yıl önce açılmış, değil mi?" dedi Harry. "Malfoy öyle dedi..." "Eveet..." dedi Ron yavaşça. Hermione günceye heyecanla vurdu. "Ve bu günce de elli yıllık." "Eee?" "Of, Ron, uyan artık," diye tersledi Hermione. "Oda'yı son kez açan kişinin elli yıl önce okuldan uzaklaştırıldığını biliyoruz. T. M. Riddle'ın elli yıl önce özel hizmet ödülü aldığını biliyoruz. Eh, ya Riddle ödülünü Slytherin'in vârisini yakaladığı için aldıysa? Güncesi belki de bize her şeyi anlatır: Oda nerde, nasıl açılır ve orada ne tür bir yaratık yaşar gibi. Bu seferki saldırıların arkasında olan kişi de bu güncenin etrafta dolaşmasını istemez, değil mi?" "Çok parlak bir teori, Hermione” dedi Ron. "Sadece ufacık bir kusuru var. Bu güncede hiçbir şey yazılı değil"   Ama Hermione asasını çantasından çıkartıyordu. "Görünmez mürekkep olabilir!" diye fısıldadı.Günceye üç kere vurdu. "Aparecium!"  Hiçbir şey olmadı. Yılmayan Hermione elini çantasına soktu ve parlak kırmızı bir silgiye benzer bir şey çıkardı.

"Bu bir İfşaatçı," dedi. "Diagon Yolu'ndan aldım." "l Ocak"ın üstüne sıkı sıkı bastırıp sildi. Hiçbir şey olmadı. "Diyorum size, orda bulunacak bir şey yok," dedi Ron. "Riddle'a Noel'de günce hediye etmişler, ama yazma zahmetine katlanmamış." odasına gitti. Yanında meseleyle ilgilenen Hermione ve hiç ikna olamamış Ron da vardı. Onlara bu ödül odasını ona hayat boyu yetecek kadar gördüğünü söylemişti.

Riddle'ın cilalı altın şildi köşedeki bir camlı dolaba tıkıştırılmıştı. Üzerinde ona niye verildiğinin ayrıntıları yazmıyordu ("İsabet, yoksa daha büyük olurdu, ben de hâlâ onu parlatıyor olurdum," dedi Ron). Gene de, eski bir Sihir Liyakatı'nın üstünde, bir de eski Öğrenciler Başkanları listesinde adını buldular.'

Ron tiksintiyle burnunu buruşturarak, "Percy gibi biri olsa gerek," dedi. "Sınıf Başkanı, Öğrenciler Başkanı - herhalde bütün derslerde birincidir."

Hermione, "Bunu kötü bir şeymiş gibi söylüyorsun, Ron," dedi, biraz incinmiş bir sesle.

Harry kendi kendine bile Riddle'ın güncesini niye atmadığını açıklayamıyordu. Aslında mesele şuydu: Güncenin boş olduğunu bildiği halde, dalgın dalgın eline alıp sayfalarını karıştırıyordu boyuna, sanki bitirmek istediği bir hikâyeymiş gibi. Ve Harry, T. M. Riddle adını daha önce hiç duymadığından emin olduğu halde, ona sanki kendisi için bir anlam taşıyormuş gibi geliyordu. Sanki Riddle çok küçükken sahip olduğu, yarı yarıya unutulmuş bir arkadaşmış gibi. Ne var ki, bu saçmaydı. Hogwarts'tan önce hiç arkadaşı olmamıştı. Dudley bunun çaresine bakmıştı.

Harry gene de Riddle hakkında bir şeyler daha öğrenmeye kararlıydı. Bu yüzden de ertesi gün şafak vakti, Riddle'ın özel ödülünü incelemek için ödül odasına gidecekti.

Güneş artık gene Hogwarts üzerinde hafiften parlamaya başlamıştı. Şatonun içinde de moral yükselmişti. Justin ve Neredeyse Kafasız Nick'e yapılan saldırılan yenileri izlememişti. Madam Pomfrey memnuniyetle, Adamotları'nın daha kaprisli olduklarını, sır sakladıklarını bildirmişti. Bu ise onların hızla çocukluk çağını geride bıraktıklarını gösteriyordu.

Harry bir öğleden sonra onun Filch'e şefkatle, "Ergenlik sivilceleri kaybolur kaybolmaz, yeniden saksıya dikilmeye hazır olacaklar," dediğini duydu. "Ondan sonra da onları kesip kaynatmak için fazla beklemek gerekmez. Göz açıp kapayana kadar Mrs Norris'ine kavuşacaksın."

Harry, belki de Slytherin'in vârisi cesaretini kaybetmiştir diye düşünüyordu. Bütün okul böylesine uyanık ve kuşkucuyken, Sırlar Odası'nı açmak gittikçe daha rizikolu bir hal alıyor olmalıydı. Belki de canavar, her neyse, şimdiden elli yıl daha kış uykusuna yatmaya hazırlanıyordu...

Hufflepuff tan Ernie Macmillan ise, bu neşeli bakış açısını benimsememişti. Hâlâ suçlunun Harry olduğundan, Düello Kulübü'nde "kendini ele verdiğinden" emindi. Peeves'in de pek yardımı olmuyordu doğrusu. Kalabalık koridorlarda birden ortaya çıkıp, "Ah Potter, seni katır..."ı söylüyordu. Şimdi şarkının yanına bir de dans numarası katmıştı.